რუბრიკა ლეგენდები გრძელდება და დღევანდელი ჩვენი სტუმარი იქნება
წარსულში იუვენტუსისა და იტალიის ნაკრების ბომბარდირი , ლეგენდარული
ფიგურა პაოლო როსი .
ყველას ვურჩევ გაეცნოს მის ცხოვრებას და იმ გზას თუ რაც მან გავლო
საკუთარი კარიერის მანძილზე , გავიგოთ ის თუ ვის ჰქონდა პატივი ეტარებინა
ტურინის იუვენტუსის შავ თეთრი მაისური . პაოლო როსი ნამდვილად რომ
ლეგენდაა ,რომელიც ლეგენდარულ კლუბში ასპარეზობდა .
დაბადების ადგილი და თარიღი : 23 სექტემბერი 1956 წელი . სანტა ლუჩია ( იტალია )
ამპლუა - ფორვარდი
კარიერა ( იუვენტუსი ( 1973 – 75 , 1981 – 95 )
კომო ( 1975 – 76 )
პერუჯა ( 1979 – 81 )
მილანი ( 1985 – 86 )
ვერონა ( 1986 – 87 )
დებიუტი იუვენტუსში ჰქონდა 1973 წელს .
ტიტულები
იტალიის ჩემპიონი - 2 ჯერ ( 1982 , 1984 - იუვენტუსი )
იტალიის თასი - 1 ( 1983 - იუვენტუსი )
თასების თასი - 1 ( 1984 - იუვენტუსი )
ევროპის ჩემპიონტა თასი - 1 ( 1985 - იუვენტუსი )
ევროპის სუპერ თასი - 1 ( 1984 იუვენტუსი )
მსოფლიო ჩემპიონი - 1 ( 1982 - იტალიის ნაკრები )
პირადი ჯილდოები
საუკეთესო ბომბარდირის წოდება - 1 ( 1977 – 78 - იუვენტუსი )
მსოფლიო ჩემპიონატის საუკთესო ბომბარდირი - 1 ( 1982 - იტალიის ნაკრები )
ოქროს ბურთი (France Football ) - 1 ( 1982 - იუვენტუსი )
ოქროს ბურთი ( FIFA ) – 1 ( 1982 - იუვენტუსი )
ოქროს ბუცი (FIFA ) – 1 ( 1982 - იუვენტუსი )
მსოფლიოს საუკეთესო ფეხბურთელი - 1 ( 1982 - იუვენტუსი )
გოლები
იტალიის ჩემპიონატი - 82 ( აქედან 24 იუვენტუსის შემადგენლობაში ) – 215შეხვედრაში
იტალიის ნაკრები - 20 – 48 შეხვედრაში .
” ბომბარდირად იბადებიან , თუმცა შემდეგ არის აუცილებელი პროფესიონალური
ზრდა , რათა ტალანტი არ დაიკარგოს შენში . აუცილებელია თავიდანვე გქონდეს
ერთი თვისება „ გაჩნდე იქ სადაც არ ელოდებიან და გაიტანო გოლი „ .
პაოლო როსი
არარის იშვიათი ის რომ მშობლებს სურთ საკუთარი აუხდენელი ოცნება მათი
შვილების დახმარებით აიხდინონ . თუმცა ეს ხშირად არ გამოდის . თუმცა
დღევანდელი ჩვენი რუბრიკის სტუმარი - ნამდვილად რომ გამორჩეულია .
პაოლო როსი - მეოცე საუკუნის ერთ ერთი საუკეთესო ფორვარდი , ფეხბურთისადმი
სიყვარულმა მამისმა გაუჩინა , ვიტორიომ - რომელიც ფლორენციული ფიორენტინის
თავგადაკლული გულშემატკივარი იყო . სწორედ მან შეიყვანა 10 წლის ბიჭუნა
ჯერ „ ამბროზიანა „ -ში ადგილობრივ საფეხბურთო კლუბში , ხოლო შემდეგ „
კათოლიკა ვირტუსში „ .
უკვე 15 წლის როსის აღარ ჭირდებოდა , არანაირი კლუბის გამოცვლა და სადმე
მორგება , მისმა ბედმა როგორც ჩანს ინება დაკავშირებოდა ბებერ ქალბატონს .
თუმცა პირველი ცდა იუვეში წარმატებით არ დასრულებულა . 2 წლის შემდეგ მისი
გადასვლიდან ბიანკონერიში , იგი ტრავმები გაიტანჯა . საბოლოო ჯამში მას
გაუკეთდა სამი ოპერაცია და ერთი ფეხიდან ორი ძარღვი ამოუღეს , ხოლო
მეორედან ერთი . მისი მომავალი კარიერა ნისლიან ბურუსში გაეხვა .
1975 წელს 19 წლის როსი განათხოვრებულ იქნა იუვეს მიერ კომოში . გათვლილი
იყო რომ ეს გუნდი სეზონის ბოლომდე გამოცდიდა ფეხბურთელს ბრძოლაში , ხოლო
უკვე ამის შემდეგ დააბრუნებდა უკან . ასეთ შემთვევაში კი რათქმაუნდა ფული
იუვემ გადაიხადა და არა კომომ .
შედეგი საკმაოდ არადამაჯერებელი იყო . როსი 6 შეხვედრაში გამოვიდა მოედანზე თუმცა მნიშვნელოვანი არაფერი არ გაუკეთებია .
ერთადერთი ადამიანი რომელიც განაგრძობდა რწმენას მისდამი იყო მხოლოდ და
მხოლოდ მისი მამა , შემდეგ პაოლო არაერთხელ განაცხადებს რომ სწორედ ეს
ფაქტორი დაეხმარა მას გაეგრძელებინა საკუთარი ბედის ძიება .
მან ეს შეძლო . თავდაპირველად მწვრთნელი სახით . იმიტომ რომ ყველა
სპორტსმენისათვის აუცილებელია შეხვდეს საკუთარ დამრიგებელს . იტალიელი
გოლეადორისათვის კი ეს გახდა ჯანბატისტა ფაბრი .
მან პაოლო მიუხედავად ძლიერი ფიზიკური მონაცემების არ ქონია , დააყენა
ცენტრ ფორვარდათ , თუმცა მანამდე მწვრთნელები მას მარჯვენა ან მარცხენა
შემტევ ფეხბურთელად მიიჩნედნენ .
პირველი სეზონში როსი არამარტო მეორე დივიზიონის საუკეთესო ბომბარდირი გახდა , არამედ დაეხმარა საკუთარ გუნდს ამოსულიყო სერია ა-ში .
ამ დროს კი იუვენტუსი აქტიურად ეძებდა იმ მომენტში გაბრწყინებული
ბონინსენიეს შემცვლელს . როსის არ ივიწყებდნენ , თუმცა არჩევანი საბოლოო
ჯამში პრუცოსა ან ვირდისონს შორის უნდა გაეკეთებინათ . უკვე ნახევარი წლის
გასვლის შემდეგ ნათელი გახდა რომ იუვეს მესვეურებმა სერიოზული შეცდომა
დაუშვეს .
გავიხსენოთ რომ , ვიჩენცამ ფეხბურთელზე თანამფლობელობის ნახევარი იუვესთან
გაიყო , სეზონის მეორე ნახევარში კი ბიანკონერიმ თხოვნით მიმართა მათ რათა
ფეხბურთელი სეზონის მეორე ნახევარში დაეთმოთ , თუმცა საქმე ასე ადვილად არ
იყო . შედგა საიდუმლო გაყიდვა ფეხბურთელის . ეს კი ითვალისწინებს შემდეგ
რამეს , იდება ორი კონვერტი გუნდებისა რომელიც უფრო მეტ თანხას ჩადებს
ფეხბურთელი სწორედ მას ერგება . ვიჩენცას კონვერტში 3 მილიონი აღმოჩნდა ,
ტურინელებმა კი მხოლოდ და მხოლოდ 1.5 მილიონი გაიმეტეს .
იმ სეზონში ბებერმა ქალბატომა კი გაიმარჯვა და გახდა იტალიის ჩემპიონი ,
თუმცა ვიცე ჩემპიონი სწორედ ვიჩენცა გახდა , ხოლო ჩემპიონატის საუკთესო
ბომბარდირი 21 წლის როსი რომელიც უფრო და უფრო შორდებოდა იუვეს .
იმავე სეზონში ფეხბურთელს დებიუტი ჰქონდა იტალიის ნაკრებში , სწორედ მაშინ
მოხდა მისი და სკუადრა აძურის ლეგენდარული მწვრთნელის ენცო ბეარზოტის
პირველი შეხვედრა . ისე ჩანდა რომ მას არ ეღირსებოდა 1978 წლის მსოფლიო
ჩემპიონატზე მონაწილეობის მიღება რომელიც არგენტინაში უნდა ჩატარებულიყო .
თვითონ ფეხბურთელსაც არ ჰქონდა იმედი იმის გამო რომ მაშინ ნაკრებში
ასპარეზობდნენ პრუცო , ნოველინო , სავოლდი და გრაციანი . მაგრამ
ადამიანები ხშირად ცდებიან . შეცდა ასევე ჩვენი გმირიც .
უკვე პირველსავე შეხვედრაში ვერ გამოიჩინა ვერაფრით თავი ფრანგების
წინააღმდეგ გრაციანიმ და მის ნაცვლად მოედანზე პაოლო როსი გამოვიდა .
სწორედ მან გაიტანა გაამრჯვების გოლი მეორე შეხვედრაში რომელმაც
გამარჯვება მოუტანა ნაკრებს . სულ მან 7 შეხვედრაში მიიღო მონაწილეობა ,
შეძლო გაეტანა 3 გოლი და ასევე გახდა მსოფლიო ჩემპიონატის აღმოჩენა .
ასეთ დროს ვარსკვლავი უნდა ციმ ციმებდეს და ციმციმებდეს , მაგრამ … შემდეგ
სეზონში გუნდი იკავებს 15 ადგილს , მიუხედავად იმისა რომ 15 გოლის გატანა
შეძლო , გუნდი კვლავ სერია ბ-ს დაუბრუნდა . ხოლო საკუთარი მარგალიტი
პერუჯაში გაანათხოვრა . აი იქ დაიწყო ცნობილი „ ტოტონეროს „ სკანდალი ,
რომელმაც კინაღამ ჯვარი დაასვა ფეხბურთელის კარიერას .თუმცა არის კარგი
გამოთქმა „ არ იყო ბედნიერება , თუმცა უბედურებამ უშველა „ . საქმე
ტოტალიზატორს და შეთანხმებულ შეხვედრებს ეხებოდა . როსი შეთქმულებაში
დაადანაშაულეს . ლაპარაკი პერუჯა აველინოს დაპირისპირებას ეხებოდ , მატჩი
ფრედ 2-2 დასრულდა , მოლაპარაკების გზით .
იტალიის ფედერაციის ვერდიქტით , პაოლო ფეხბურთს 3 წლით ჩამოაშორეს . თუმცა
შემდეგ გაახსენდათ რომ 1982 წელს მსოფლიო ჩემპიონატი მოდიოდა და სასჯელი 1
წელზე დაიყვანეს , 1982 წლის 30 აპრილამდე . თუმცა ერთი რამ მაინც
გაუგებარი რჩება , რაში ჭირდებოდა ამ ადამიანს ამ გარიგებაში მონაწილეობა
, როცა ქრთამი მის 1 კვირის ხელფასზე მეტი არ იყო . საქმე მეტად ბნელი იყო
.
რაღაცა დროის გასვლის შემდეგ თავად ფეხბურთელი ასეთ შეფასებას უკეთებდა ამ
ყველაფერს „ მე არაფერი ცუდი არ გამიკეთებია , მაგრამ საუბედუროდ იმ
დროისათვის მე ერთ ერთი ყველაზე პოპულარული ფიგურა ვიყავი იტალიაში ,
ფედერაციას კი ზუსტად ასეთი კაშკაშა ვარსკვლავი ჭირდებოდა , რომ
ყველასათვის დაენახებინათ „ საჭიროების შემთხვევაში არავის დავინდობთ „ .
ერთი სიტყვით ასეთი ჩემი ბედისწერა „ .
იქნებოდა გასაკვირი რომ იუვენტუს არ ემოქმედა ბოძებული შანსით .
ბიანკონერიმ სულ რაღაც 1 მილიონ დოლარად შესძლო ვერონადან მისი გამოსყიდვა
. როსიმ მოასწრო კიდევაც 1981-82 წლის სეზონის ბოლოს სამი შეხვედრის
გამართვა .
თუმცა , გზად ესპანეთში გასამართი მსოფლიო ჩემპიონატი იდგა . . .
დასაწყისში ფაქტიურად მთელი ქვეყანა გაიყო მომხრეებად იმისა რომ როსი
ყოფილიყო მთავარი დამრტყმელი ძალა იტალიის ნაკრების შემადგენლობაში . ვინც
წინააღმდეგი იყო ისინი უპირატესობას პრუცოს , გრაციანის და ალტობელის
ანიჭებდნენ . მეტად ავტორიტეტელი პერსონა ელენიო ერერა თვლიდა : „ მას
ფეხები ეხლა უფრო მსუბუქად ექნებათ , მაშინ როდესაც სხვა ფორვარდები უფრო
მძიმედ იქნებიან მომქანცველი სეზონის შემდეგ „ .
თუმცა , ენცო ბეარზოტმა ძალიან კარგად იცოდა ყველა მათთაგანის დამსახურება
და პაოლო როსი ჯერ 40 ფეხბურთელა რიცხვში შეიყვანა , ხოლო უკვე
დისკვალიფიკაციის გასვლის შემდეგ საბოლოო სიაში შეიყვანა რომლებიც
მიიღებდნენ მონაწილეობას ფინალურ სტადიაზე .
აღსანიშნავია რომ ჯგუფური ეტაპი ისევე როგორც როსიმ , ასევე ნაკრებმა
მეტად არადამაჯერებლად ითამაშეს . იტალია 0-0 პოლონეთი , იტალია 1-1 პერუ
, იტალია 1-1 კამერუნი . მთავარი მწვრთნელის მისამართით კრიტიკის
ქარ-ცეცხლი გაჩნდა . მაგრამ ჯიუტი ბეარზოტი განაგრძობდა საკუთარი არჩეული
გზით სიარულს . მიუხედავად იმისა რომ როსიმ გოლი არ გაიტანა , მისმა და
კონტის გარღვევებმა ქანცი გაუწყვიტა „ ალბისელესტეს „ დაცვას.
შემდეგნი იყვნენ ბრაზილიელები რომლებიც 3-2 -ზე იყვნენ დამარცხებულნი .
სახელებითაც კი მივხვდებოდით რა ნაკრები ჰყავდა მაშინ სელესაოს : ზიკო ,
ფალკაო , სოკრატესი , ლუიზაო და სხვები . მაგრამ იტალიელებმა შეძლეს მათი
დაჩოქება . სწორედ ამ შეხვედრიდან დაიწყო გოლების კასკადი როსის
შესრულებით , მსოფლიოს 1982 წლის ჩემპიონატზე .
გოლი ნომერი პირველი - ის შეუმჩნევლად დაუსხლტა ლუიზაოს და განუმეორებელი დარტყმით ხსნის ანგარიშს .
გოლი ნომერი ორი - კიდევ ერთხელ აძინებს ბრაზილიელთა დაცვას და ყუმბარისებული დარტყმით დუბლს იფორმებს .
გოლი ნომერი სამი - ამას ალბათ პოეტიც კი ვერ ასახავდა , ეს იყო რაღაც
საოცარი აკრობატული ნახტომის შემდეგ გატანილი შედევრი . ტაბლოზე კი სამი
გოლი როსის სახელით არის ამოტიფრული .
ჯგუფური შეხვედრისაგან გასხვავებით , პოლონელები არადამაჯერებლად
ასპარეზობდნენ იტალიელებთან , თუმცა როსიმ ისინი დაინდო ბრაზილიელებისაგან
გასხვავებით და მხოლოდ ორი გოლი გაუტანა .
და როგორც იქნა ფინალი - ამ შეხვედრას არამარტო „ ოქროს ქალღმერთის „ ბედი
უნდა გადაეწყვიტა , არამედ საუკეთესო ბომბარდირის წოდებაც . როსი - კარლ
ჰაინც რუმინიგეს წინააღმდეგ . იტალიელებმა სულ სამი გოლის გატან შესძლეს
გერმანელების კარში . პირველი აქედან კი როსის ანგარიშზეა . საბოლოო ჯამში
სკუადრა აძურამ მეტოქე 3-1 დაამარცხა . იტალიელები სამ გზის მსოფლიო
ჩემპიონები გახდნენ , ხოლო როსი რომელმაც 6 ბურთის გატანა შესძლო 1982
წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საუკეთესო სნაიპერი . რუმინიგე კი მეორე ადგილს
დასჯერდა 5 გოლით .
როსი ეხლა საკუთარ მიღწევაზე ასე საუბრობს : „ აბსოლიტურად ყველა ბურთი
82-ში იყო მნიშვნელოვანი . ფინალშიდაც 3 ბურთიდან გერმანელთა კარში
რომელიც ჩვენ გავიტანეთ , ერთი ჩემს ანგარიშზეა . და რაც შეეხება ბურთებს
რომელიც მე ბრაზილიელთა კარში გავიტანე არასოდეს არ დამავიწყდება . მაშინ
ჩვენ 3-2 გავიმარჯვეთ . „
და დადგა დრო მისი დიდებისა !!!
იტალია 1982-83 , თასების თასის მფლობელი 1983-84 , ევროპის სუპერთასი 1984 , ჩემპიონთა თასი 1984-1985 .
მაგრამ ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირი ის უკვე აღარ გამხდარა . ნატკენი
მუხლები არ ავიწყებდნენ დიდი ხნით მას თავს . და 1985 წელს იუვე საბოლოოდ
შეელია და დაემშვიდობა როსის . როცა ის მილანში გადავიდა , პაოლომ მხოლოდ
ორი გოლის გატანა შეძლო მაგრამ რა გოლების !!! ორივე გოლი დერბიში
როსონერის დაუძინებელი მტერის კარებში იქნა მოთავსებული - ინტერის .
ბეარზოტმა წარსულში გაწეული ღვაწლისათვის ის ნაკრების განაცხადშიც კი
შეიყვანა , თუმცა მისი ფეხები მექსიკაში გამართულ მსოფლიო ჩემპიონატზე
მაინც არ შეხებია .
ასე უბრალოდ წასვლა კი ფეხბურთელს დიდი ფეხბურთიდან არ შეეძლო . როდესაც
ის ბოლო სეზონს ატარებდა ვერონას რიგებში 1986-87 წლებში , მან გოლის
გატანა შეძლო იმ დროისათვის ყველაზე ხმაურიან შეიძლება ითქვას შეხვედრაში
ნაპოლისთან , მაშინ მომავალი ჩემპიონები სამხრეთიდან დამარცხებულნი იყვნენ
და უფრო სწორედ განადგურებულნი იყვნენ ანგარიშით 3-0 .
ოფიციალურად მან ფეხბურთს თავი 1987 წელს დაანება .
და წავიდა ბიზენსში .
ეხლა ეს არაჩვეულებრივი პიროვნება , არის იტალიაში ღვინის ფირმის პატრონი
. ასევე ის საშმენებლო ბიზნესითაც არის დაინტერესებული . მაგრამ ! ყოფილი
ფეხბურთელები არ არსებობენ . რათქმაუნდა არა . როსიც არ არის გამონაკლისი
. ის არის კომენტატორი რომელსაც ჩემპიონთა ლიგის შეხვედრები მიჰყავს Sky
Tv-ზე.
თანამედროვე ფეხბურთის შესახებ ის შემდეგს საუბრობს : „ ის უფრო მეტად
პროფესიონალური გახდა აბსოლიტურად ყველა კუთხიდან . ტაქტიკურადაც და
სისწრაფითაც . ფეხბურთელები არნახულად ემზადებიან მომავალი მატჩებისათვის
. ფეხბურთელებიც და მწვრთნელებიც ეხლა უფრო კვალიფიცირებულები არიან .
ყველაზე მთავარი კი არის ის რომ ფეხბურთში გაჩნდა ფული , საკმაოდ დიდი
ფული . აქედან გაჩნდა ეს არნახული ინტერესი რომელიც არამარტო ინგლისში
,იტალიაში და ესპანეთშია .
როსიმ ასევე იუვენტუსის შესახებაც ისაუბრა ოქტომბრის პერიოდში შარშან .
„ იუვენტუსი მე მაკვირვებს , მათ ფაქტიურად ამაურის გარდა არ გაუკეთებიათ
არაფერი ტრანსფერი . მაგალითად პოულსენი და მელბერგი , მათ არ ძალუძთ
კლუბს მოუტანონ რაიმე ახალი . მაგრამ არანაირად ვეთანხმები მოსაზრებას რომ
ყველაფერში დამნაშავე არის კლაუდიო რანიერი . სამწუხაროდ დღევანდელ
იუვენტუს აკლია ხარისხიანი ასპარეზობა მოედნის ცენტრში , არადა ისინი ხომ
ახლოს იყვნენ ვან დერ ვაარტის და ხაბი ალონსოს ტრანსფერებთან . ასე რომ ,
თუ მათ ვერ შეძლეს ამ ყველაფრის გაკეთება ეს ხელმძღვანელობის სინდისზეა . „
მისი ჰობი ამ მომენტისათვის არის ცხენზე ჯირითი .
